Soms is het leven te mooi om waar te zijn, dan leef ik mijn droom, wandel ik met God. Hallo, mijn naam is Ad Aartse, 61 jaar, ervaringsdeskundige. Ik schrijf hier mijn eerste blog voor het nieuwe initiatief genaamd Audiënda. Waar ik graag over schrijf, is wat ik tegenkom in het dagelijks leven. Vaak houdt dat verband met mijn levensreis en vaak is mijn geloof daarbij betrokken. Zo ook vandaag. Ik wil je het wonderlijke relaas vertellen over hoe ik hier verzeild ben geraakt.

Na ruim 45 jaar als verpleegkundige dienstbaar te zijn geweest in bijna alle velden van de gezondheidszorg komt de pensionering in zicht. Tijd om eens even lekker met een dampende kop koffie bij de haard te gaan zitten en te mijmeren over wat er in al die jaren zoal gepasseerd is. Te veel om op te noemen; zeker in een blogbericht. Dan maar de korte versie. Wat heeft in al die jaren het meest centraal gestaan in je werk; als professioneel hulpverlener en als pastoraalwerker? Twee dingen die er echt uitspringen: luisteren en aandacht. Dit zijn mijns inziens dat de meest werkzame ‘stoffen’ in een geslaagde hulpverlening; al dan niet pastoraal! Alle andere dingen, zoals theorieën, technieken, vaardigheden etc.. , die we tijdens onze opleiding(en) meekrijgen zijn ‘slechts draagstoffen’. Het medium waarmee we de werkzame stof overbrengen naar de plaats waar zij haar werk kan doen. Zeker niet onbelangrijk, maar op zichzelf niet toereikend voor het gewenste resultaat.